Zdzisław Stanisław Walczak: "Bitwa pod Komarowem"
|
suchy pastel ,62x91 cm, 2002 r. Obraz prezentuje bitwę pod Komarowem — walka pomiędzy bolszewicką 1 Armią Konną a polską 1 Dywizją Jazdy w trakcie wojny polsko-bolszewickiej. Po bitwie warszawskiej, pod Komarowem polska 1 Dywizja Jazdy pokonała 1 Armię Konną Budionnego idącą z odsieczą wojskom na północy. W bitwie udział brało 6 pułków polskich i 20 radzieckich (łącznie 70 szwadronów). Siły polskie liczyły ok. 2000 żołnierzy, a siły radzieckie liczyły ok. 17000 żołnierzy. Przebieg bitwy Zagrożona okrążeniem pod Zamościem Armia Konna Budionnego chciała uciec z pułapki lecz drogę zastąpiła im 1 Dywizja Jazdy płk. Rómmla. Pierwsze starcie trwało kilka godzin - była to szarża tysięcy ludzi i koni z obydwu walczących stron. O ostatecznym zwycięstwie zadecydowała szarża oddziału rotmistrza Kornela Krzeczunowicza z 8 Pułku Ułanów[1], która w galopie wbiła się w szeregi przeciwnika i zdobyła min. samochód Budionnego. Po gwałtownej walce sowieci rozpoczęli ucieczkę z pola bitwy. |
|