biel zagruntowanego płótna intryguje i kusi
               a zapach terpentyny upaja jak absynt
               myśli leca wysoko,stwórcy równe prawie
               nie ma kresu i strachu i granic tu nie ma

               szkic powoli przemawia czarnymi kreskami
               krótkie zycie chwali,odchodzi bez zalu
               podmalówka po nim,tez nie jest na zawsze
               tworzy cienie i kształty,refleksy i tło

               gdy paleta błyśnie w oczy kolorami
               kiedy pędzel poczuje smak kadmu i bieli
               płótno wolno,lecz ciagle przekracza granicę
               by stać się nowym wcieleniem idei